zondag 16 november 2014

Team Utopia meeting

Afgelopen vrijdag waren we uitgenodigd door onze teammama Miranda Mols.
Zij is mijn upline (chefke) van Stampin' Up!
Deze uitnodiging wilde ik niet voorbij laten gaan en sprak dus met collega Ellen Hamhuis uit Hardenberg af dat we de reis samen aan zouden gaan.
Nou een hele wereldreis werd het. Ellen zou om een uurtje of 6 op de trein stappen in Hardenberg en dan in Zwolle overstappen in de trein naar het zuiden. In Olst zou ik erbij komen en zo reisden we samen af naar Den Bosch.
Eh.... niet dus. 6.15 uur ging mijn mobiel. Ellen in lichte gestresste staat. De trein was niet op komen dagen (tja bij de NS kan dat zo maar gebeuren), wat nu?!?
Ik gauw op de aaipad kijken, kwam er achter dat de trein Zwolle-Olst niet reed, zocht een oplossing en lootste (een licht protesterende) Ellen via Utrecht naar Den Bosch en daar zou ik alsnog bij haar in de trein stappen.
Gauw verder, brood eten, schoenen aan, tanden poetsen, sanitaire stop en om 6.45 vertrok ik richting station. Daar aangekomen bleek mijn trein ernstige vertraging te hebben. Zo'n 25 minuten later vertrok ik alsnog en ik genoot. Wat een diversiteit aan mensen in de trein. Maakte een praatje her en der, sprak een meneer met mevrouw aan (bloos/schaam) en lachte in mijn vuistje om een domme dame.
Stel je voor, dametje, hoogblond (niet natuurlijk), spierwit strak gestreken bloesje aan, tuit haar lipjes, draait haar rode lippenstift open en.... laat hem uit haar handen vallen op haar witte bloesjes. Twee puisterige pubers rolden van de bank af van het lachen. Oh wat was dit leuk.
De dame stond beledigd op en vervolgde de reis in een andere coupe met haar jasje hoog dichtgeknoopt.

Na zo'n twee uurtjes treinen, begon de tijd te dringen. Haalde ik nu wel of niet de overstap in Den Bosch. Voor de zekerheid mobiel contact gehad met Ellen en zij zou uit de trein stappen. Dan konden wij samen de volgende trein richting Sittard pakken.

Maar mijn trein scheurde door de bochten en kwam toch op tijd aan. Ik zocht en vond Ellen en we wilden snel in de trein stappen, echter.......... De conducteur sloot de deuren voor onze neus, ondanks onze lieve snoetjes en smeekbeden mochten wij niet meer mee. Sjonge jonge wat flauw.

Ach niet getreurd wij keuvelden wat en de volgende trein was er zo.
In Sittard stond een ander lief collegaatje Marjanne ons op te wachten om ons mee te nemen naar Geleen, alwaar wij toch nog redelijk op tijd aan kwamen!
Joepie, het was ongeveer 11.00 uur en het feest kon beginnen!


Dit was het eerste kaartje dat we maakten. Miranda legde ons een leuke techniek uit. Je stempelt een afbeelding met Versamark op Vellum, embossingpoeder erover en met heattool smelten. Ik zeg dit wel stoer, maar dit karwei had Miranda al voor ons allemaal gedaan (30x!).
Op de achterkant van het Vellum konden we de bloemen in gaan kleuren met markers of blendabilities. Ik heb blendabilites gebruikt. Een supermooi effect. Helaas is dat op de foto niet zo duidelijk te zien.
Als je klaar bent spuit je het vellum en de kaart in met spuitlijm, even laten drogen en dan op elkaar plakken. Ik wil nog een wens stempelen in de rechterbovenhoek, maar wacht even de gelegenheid af. (Ik denk beterschap, voor mijn moeder die tijdens deze gezellige dag in het ziekenhuis werd opgenomen met hardklachten.)

Nou dit verhaal wordt zooooo lang, dat ik er nu een punt achterzet en jullie de volgende keer nog meer vertel en laat zien!

Groetjes,
Petra

2 opmerkingen:

  1. Hihihi, wat zul jij gelachen hebben in de trein. Leuk verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja wat een dag, die begon met (lichte) stress maar zeker de moeite waard was. Ik vond het erg gezellig en ga graag nog eens met jou op stap.
    groetjes Ellen

    BeantwoordenVerwijderen